Stod liggt an de Elv un an de Swing,
de swingt sik dörch de Landschop na den Hoben, binnen.
1250 weer de Hanse-Hoben trecht,
negen Johr later ok dat Stapelrecht.
De Hannel mit de Nabers leep man bannig goot,
man een'n Dags würrn de Koopmannsscheep to groot!
Se weern to groot för den lütten Hoben
un de Kooplüüd möten all ehrn Kraam buten in de Elv utladen.
Later hebbt se wat Nees versöcht
un hebbt ehr Waren na Engelland verköfft.
Se harrn dat strenge Hanse-Reglement woll total vergeten. -
Dor hebbt se sik ümkeken,
al 1601 woorn se ut den Hansebund smeten.
Na den 30-jährigen Krieg mit sien Blootvergeten
hebbt sik de Sweden Stod ünnern Nagel reten
. Karl XII. hett Stod to een Festung utbuut.
Düsse Tiet is twars lang vergahn -
avers - kiekt mol op den Plan!
Mit sien Gravens un Raveläng
un sien vele lütte Gäng
süht Stod binah hüüt noch so ut!
Mit düsse Stoder Geschicht - kottwielig vertellt -
hett sik uns "Rundümwiesersch", Fru Hink, vörstellt.
Vörbi an't Provianthuus - as Swedenspieker bekannt -
un an de Flootkanonen an de Hoben-Kant
föhrt uns Fru Hink flink dör de Gassen.
Besünners gefallt mi ehr Vertellens vun Fru Flint,
de sik ut Bronx op'n Fischmarkt findt.
Al an ehrn Hoot de Zier
vun männigeen Fluss- un Seegetier,
dorto de Kiep, vullpackt mit Muscheln un Fisch,
wiest di, dat se de Stoder Fischfru ween is.
In Wohrheit hett se ehrn Fisch ut'n Kinnerwagen verköfft -
denn se harr veel Kinner hatt un jem ok döfft.
Mit ehrn Kinnerwagen vull Elvbutt, Aal un Brassen
schuuw se dörch Stod un siene Gassen.
Aal to slachten hett se verstahn
un kunn ok nit den groten Heekt ümgohn!
Ehrlich verdeen se ehr Brot,
hett nienich beddelt in ehr Not.
91 Johr is se old worrn -
een Vörbild, meen ik, ok in hüdige Johrn.
An'n Hansehoben bekiekt wi de olen Kran un de Slüüs
un bewunnert rundüm de feinen Fachwark-Hüüs;
sünd all na 1659 buut, dat weer,
as Stod binah all sien Hüüs dör den Stadtbrand verleer.
De smucken Balken ut den Renaissance
sünd vull vun Symbolvertellens un Elegance.
Un ok de Sinnspröök, meist op Platt,
de mennig een Buherr sien nieges Huus geven hatt.
So as dütt:
"Hol fast de Stünn
Un lach mit de Sünn!"
"Do wat du wullt,
de Lüüd snackt doch!"
"För gode Frünn un gode Tiet
sünd all Daag de Dören wiet!"
Dat düsse Hüüs ok hüüt noch so smuck utseihn doot,
verdankt de Stadt de groten Industrien vun Stod.
1972 hebbt se - Dow Chemical, Aluminium Werk un Airbus vöran -
Stod mit ehr Geldsprütt veel Godes daan.
Un so passt denn ok de ole Finkwarder Fischersprook
good to de "niege Hansestadt Stod":
No jede Nacht ward wedder hill
No jede Storm ward wedder still
No jede Not kummt wedder Freid,
De uns de Herr dor boven geven deit.
Een'n interessanten Beseuk hebbt wi denn ok noch daan,
de Karken St. Wilhadi un St. Cosmae Damian'.
In't Frielicht-Museum op de Insel in de Swing,
twüschen Bockmöhl, Prunkport un ool Hüüs in'n Kring,
hebbt wi in't "Insel-Café" Stod fein to Middag eten
un achteran ok dat Ollanner Huus nich vergeten!
Düt Huus weer vun alle Sieden smuck antosehn,
jeedeen Fach harr'n anner Muster vun Muersteen.
Binnen, in de Stuuv, kunnst dat ok noch geneten,
de brukten wohrhaftig keen Tapeten!
Sik in ole Tiden to dräumen, is dat een wunnerbar Ort -
2 € Intritt kost man bloots de Kort!
De Prunkport is nich bloots prächtig - ne, ok vigeliensch!
Ehr schrewen Sinnspröök sünd all perfekt Latiensch!
Vun Stod güng dat nu güntsiet de Swing
dör de Masch bet na de Lühe hen.
In Middelkarken hebbt wi de 700 Johr old
"Bartholomäuskark" besöcht,
dor worrn jo allerhand bekannte Lüüd konfermeert un döfft!
De Orgel is de Gröttste - un een Kostbarkeit in't Ole Land.
Un ok de Kanzel-Altar is as Besünnerheet bekannt.
Uns gefallt ok de warm Atmosphär',
de kummt wiss vun de bunten Glasbiller her.
Bi all de Leev to Orgel, Kanzel un ole Döff,
nu meldt sik doch de Kaffee-Döst!
Ogen op! Op de rechte Siet!
Dor teuvt op uns in Goarn een gode Fee!
Dat is Fru Hintz, vun't Hof-Café "Ottillie"!
Dat Kokenutsöken weer keen lichtes Speel!
Denn, wat Fru Hintz is, de maakt allens mit Hart un Seel,
backt ehrn Koken öko-gerecht
un kummt mit Dinkel as mit Bokweten goot trecht.
Wi sünd uns eenig - dat weer allens allerbest!
Dat's wedder een feine Utfohrt west.
Elke Brandes